ابیانه در رپـــــلرزه

روستای تاریخی ابیانه در کوهپایه‌ای میان کاشان و نطنز واقع شده است و از آن به عنوان یاقوت سرخ کویر یاد می‌شود.

استفاده از خاک سرخ قدمتی تاریخی و سنتی در این روستا دارد.

ابیانه در دامنه کوه قرار گرفته و هوای آن سرد است. مردم این روستا بیشتر به دامپروری و کشاورزی میپردازند. محصولات عمده آن غلات، میوه، بُنشَن، و لبنیات است. مردم ابیانه به تاتی، که یکی از گویشهای مرکزی ایران است سخن میگویند.

ابیانه روستایی بسیار کهن است که آثار گوناگونی از دوره ساسانیان تا قاجاریان، یعنی نزدیک به هزار و پانصد سال، را مانند موزه ای در خود حفظ کرده است. ویرانه قلعه‌های باستانی، بازمانده دو آتشکده از زمان ساسانیان، سه مسجد قدیمی و خانه هایی بازمانده از دوره صفویان تا قاجاریان، نمونه هایی از آثار کهن در این روستا هستند. در مسجد جامع ابیانه منبری را میتوان دید که در سال 466 ه‌ق و محرابی چوبی که در سال 477 ‌ه‌ق ساخته شده است.

جهت رفتن به این روستای زیبا می توانید هم از طریق آزاد راه کاشان – اصفهان و هم از راه قدیمی- کاشان نطنز استفاده کنید . در هر دو مسیر در سمت غرب جاده تابلوهای راهنما شما را به سمت این روستا هدایت خواهد نمود . پس از طی حدود 25 کیلومتر در جاده پر پیچ و خم و زیبایی به روستا می رسید .

قدم زدن در کوچه پس کوچه های روستا انسان را به عمق تاریخ می برد . کوچه باغهای تنگ و تاریک و سنگفرش شده و بوی کاه گل بسیار دل انگیز است .